طبقه بندی اختلالات شخصیت دوقطبی

طبقه بندی اختلالات شخصیت دوقطبی

معمولا اختلال دوقطبی به زیر زیر طبقه بندی می شود: اختلال دوقطبی نوع اول و یا یک دوره مانیا. افسردگی یا نیمه عمر برای تشخیص اجباری نیست، اما گاهی اوقات اتفاق می افتد. اختلال دو قطبی نوع II، عدم وجود دوره مانیا، وجود یک یا چند نیمه عمر و یک یا چند قسمت عمده افسردگی. اختلال دوره نیمه مدفوع سیکلیال و دوره های افسردگی که به عنوان افسردگی بحرانی نیستند. اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای تعدادی دوره هستند که از 04/0 تا 7/0 در سال در طول سه تا شش سال هستند. آیا ماه یک چرخش سریع به افرادی است که بیش از سه دوره در سال تجربه می کنند. بخش قابل توجهی از بیماران دوقطبی شامل این می شود. در برخی منابع، عناوین چرخش بسیار سریع و بسیار سریع و یا به صورت دوره ای چرخش بسیار سریع است. تعریف زنجیره بسیار سریع، تغییر خلق در طول بازه 24 تا 48 ساعت.
انواع اختلالات شخصیت دو قطبی

اختلال دو قطبی نوع 1 حداقل یک دوره Rhodea برای یک هفته وجود دارد. اگر چه اکثر مردم نیز افسردگی را تجربه می کنند، اما بعضی از آنها فقط دوره ای از افسردگی هستند. دوره های مانیا بدون درمان 3 تا 6 ماه طول می کشد. اگر درمان نشود، افسردگی برای 6 تا 12 ماه ادامه می یابد. نوع 2 اختلال دوقطبی در این نوع دارای بیش از افسردگی شدید است. اگر شدت مانیا پایین باشد. این نوع Hypomania نامیده می شود.
علت اختلال دوقطبی

اگر چه علت قطعی این اختلالات هنوز شناخته نشده است، محققان بر این باورند که اختلال دوقطبی دارای منشاء قابل انتقال است و ترکیب ژنتیکی افراد نسبت به آموزش آنها در این اختلالات موثرتر است. این ممکن است یک مشکل فیزیکی در بخشی از مغز باشد که حالت روحی را که این اختلالات را ایجاد می کند کنترل می کند. این به این دلیل است که این اختلالات توسط دارو کنترل می شوند. همچنین تغییرات خلقی گاهی ممکن است ناشی از استرس یا بیماری باشد
عوامل خطرساز اختلال دوقطبی

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را افزایش دهند یا به عنوان یک عامل تحریک کننده برای اولین دوره اختلال عمل کنند عبارتند از: داشتن بستگان درجه اول یک اختلال دوقطبی مثل والدین یا خواهر، دوره های استرس زیاد سوء استفاده از داروها یا الکل تغییرات در زندگی مانند مرگ کسی که ما دوست داریم یا سایر تجربیات تکان دهنده
اختلال شخصیت دو طرفه و لیتیوم

گرچه لیتیوم موثرترین تثبیتکننده است، اما داروهای دیگری نیز وجود دارد. والپروات سدیم است که ضد تشنج است. اما شواهد کافی وجود ندارد که والپروات سدیم همانند لیتیوم باشد. این دارو نباید برای زنان سنین کودکی تجویز شود. کاربامازپین موثرتر است و احتمالا برای اختلال دوقطبی استفاده می شود. اما اگر آن را برای شما مناسب است، لازم نیست که آن را تغییر دهید. نسخه های جدید آنتی سایکوتیک (مانند اولانزاپین) نیز می توانند به عنوان تثبیت کننده ها مورد استفاده قرار گیرند
عوارض اختلال دوقطبی

اگر اختلال دوقطبی دارید، ممکن است بعضی از شرایط سلامتی هم داشته باشید که قبل یا بعد از تشخیص اختلال دوقطبی تشخیص داده شده است. چنین شرایطی باید تشخیص داده شود و درمان شود، زیرا ممکن است اختلال دوقطبی را بدتر کند یا اثربخشی درمان را کاهش دهد. این شرایط پزشکی ویژه عبارتند از: اختلالات اضطرابی. نمونه هایی از این اختلال شامل اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب عمومی است. اختلال استرس پس از ضربه (PTSD). برخی از افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نیز دارای اختلال دوقطبی هستند. اختلال بیش فعالی (ADHD). اختلال بیش فعالی کمبود توجه علائمی است که باعث اختلال دوقطبی می شود. به همین دلیل، اختلال دوقطبی را از اختلال بیش فعالی کمبود توجه تمیز می کند. گاهی اوقات با یک دیگر گیج می شود. در برخی موارد ممکن است فرد مبتلا به هر دو اختلال تشخیص داده شود. اعتیاد یا سوء مصرف مواد بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است مشکلات الکل، تنباکو و مواد مخدر داشته باشند. به نظر می رسد مواد مخدر و الکل ممکن است علائم را کاهش دهند، اما در حقیقت آنها باعث می شود که مانیا بیشتر یا بدتر شود. مشکلات سلامتی فیزیکی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر احتمال دارد که مشکلات دیگری از جمله بیماری قلبی، مشکلات تیروئید یا چاقی داشته باشند.